گوگوریو یا کوگوریو یک امپراتوری بزرگ در تاریخ کشور کره است. در میان باکجه و شیلا، گوگوریو دومین امپراتوری از سه امپراتوری بود. گوگوریو 고구려(高句
麗) گوگوریو ۳۷ ق.م.–۶۶۸ م. پرچم گوگوریو پرچم نظامی (قرن چهارم) گوگوریو در سال ۴۷۶ میلادی. گوگوریو در سال ۴۷۶ میلادی. پایتخت جولبون (۳۷ ق.م. – ۳
م) گونگناسئونگ (۳ م. – ۴۲۷ م) پیونگ‌یانگ (۴۲۷ م. – ۶۶۸ م) زبان(های) رایج زبان گوگوریو دین(ها) آئین بودایی، شمن‌باوری حکومت پادشاهی شاه، تااوانگ • ۳۷
ق.م. - ۱۹ ق.م. جومونگ • ۳۹۱–۴۱۳ گوآنگ گائتو بزرگ • ۴۱۳–۴۹۱ یانگسو • ۵۹۰–۶۱۸ یئونگ یانگ • ۶۴۲–۶۶۸ بوجانگ دوره تاریخی تاریخ باستان • تأسیس ۳۷ ق.م.
• سقوط پیونگ یانگ ۶۶۸ م. جمعیت • قرن هفتم[۱] تقریباً ۳٬۵۰۰٬۰۰۰ (۶۹۷٬۰۰۰ خانوار) امروز بخشی از کره جنوبی کره شمالی چین روسیه سه امپراتوری ۱- امپراتوری
شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. ۲- امپراتوری گوگوریو ۳۷ پ.م. — ۶۶۸ م. ۳- امپراتوری باکجه ۱۸ پ.م. — ۶۶۰ م. بنیانگذار این امپراتوری، امپراتور جومونگ یا چومو است.
فرمانده جومونگ فرزند هِموسو و یوهوا می‌باشد. هرچند که به عقیدهٔ برخی، جومونگ فرزند یوهوا و گوموا، امپراتور بویو است. جومونگ در دانگ بویو متولد شد و
در آنجا رشد یافت تا سرانجام امپراتوری گوگوریو را در جولبون و بعد از تصرف هیون تو گون تأسیس کرد. قلمرو پادشاهی گوگوریو، سرانجام توسعه پیدا کرد و به
یک قدرت بزرگ منطقه‌ای تبدیل شد. گوگوریو به مدت ۷۰۵ سال باقی ماند و در این مدت ۲۸ پادشاه از خانوادهٔ سلطنتی گو بر آن حکمرانی کردند تا اینکه توسط
نیروهای تانگ و شیلا مو
.
